Winner Winner chicken Dinner!?

Laatste dag vandaag. Na 6 dagen onafgebroken het volle pond geven voelen mijn benen vandaag zwaar aan. Niets aan te doen, nog 1 keertje mentaal opladen om het klassement veilig te stellen.

De champagne rit brengt ons over 5 steile heuvelflanken richting de eindstreep voor het Queens hotel in Oudtshoorn.

De 2 voorbije nachten heb ik kou geleden in m’n tentje ( tijd voor wat extra vet hierna) en vanmorgen is het niet anders. Ik vries bij 8 graden uit men vel en beslis een onderlijfke + extra lange mouwen aan te doen. Een beslissing waarmee ik de rest van de dag heel content zal zijn.

Tijdens de neutrale zone die ons wegbrengt uit het centrum gaan fietsen van links naar rechts wegens bibberende handen, verschijnt er kippenvel op menig benengestel en proberen we al wapperend het lichaam warm te krijgen.

Een laatste keer vertrekt de grijze jeep in snelheid van op de kop en zetten we vol aan op een stoffige jeeptrack.

Met vooral het veiligstellen van het algemeen klassement in mijn hoofd probeer ik de concentratie hoog te houden. Rotsachtig terrein zal tal van sidewallcuts veroorzaken, en dat wil ik zeker vermijden...

Op kilometer 30 van de 70 af te leggen breekt het pak. Omwille van een slechte positie kom ik in groep 2 terecht, waar ook mijn directe achtervolger zit.

Geen probleem dus, ik hou hem in de gaten!

2 hellingen lijk ik te overleven maar op de 3de verval ik in een dip. In het hoofd spookt volgende :” Volhouden tot Km 50 en als je dan wil lossen zal je plek veilig zijn”.

Als donderslag bij heldere hemel lijkt het iets later wat vlotter te draaien wanneer 1 duo een demarrage plaatst op heuvel 4. Ik plak in het wiel van Andreas en de rest lost.
Snel achterom kijken maakt duidelijk dat we een groot gat geslagen hebben. Een spreekwoordelijk gat he!

We trekken vol door richting waterpunt 2. Het duo in ons gezelschap krijgt op een technisch stuk af te rekenen met kettingproblemen, wij stomen samen door.

In de verte zien we pro team NAD rijden met achter hen Shaun Nick Bester( leider in ons klassement). Op vol risico naar beneden smijten in de downhill singletrack en al snel sluiten we aan. Van rustig aan is al lang geen sprake meer :).

Ik vraag hem or he had any mechanicals?, waarop er een korte respons komt. “I Wish”. Mmm ok dat zit goed, zijn pijp is misschien ook wel uit na deze week.

Op de laatste helling laten we team NAD achter en roteren we met de 3 mannen van het solo podium in volle vaart naar het einde. We spreken af samen naar de laatste strook asfalt te rijden om het daar uit te maken in de sprint.
Mij lijkt dat de 2 kerels naast me iets explosiever zijn, dus dit gaat lastig worden. Slim zijn.

3km aan 43 per uur doorbeuken, het laatste parkje in en rechtsaf omhoog op het asfalt. Ik weet dat eens we het hoekje omgaan er nog maar 200 meter te sprinten is.

In de verrassing en op de helling kom ik van achteren uit links voorbij. Alles of niks poging. Ietwat ingehouden op kop het bochtje om en zo hard ik nog kan op de trappers.

Ik fiets de longen uit m’n lijf en met een wiel voorsprong jump ik over de lijn. Apetrots op mijn eerste overwinning keuvelen we nog wat na over de race.

6 maal zilver, 1 overwinning en overall 2de. Weinig mechanische issues, mooie vergezichten, lekker fietsweertje, slechts 1 valpartij, stevige competitie, zware hellingen, nieuwe mensen leren kennen en helemaal voldaan. Zo sluit ik deze week met alle plezier af :)

See ya next time!