Vandaag = Rustdag Rustig opgestaan, ontbijtje en richting de Specialized store in Stellenbosch om m'n fiets in elkaar te laten zetten. Tegen de middag is hij klaar en kan ik een tripje maken op de zonnige trails van Stellie. Naast een bikersparadise is het hier ook het walhalla voor druivenliefhebbers en wijnboeren. Gigantische wineries kleuren de omgeving. Alcohol zal mijn benen spijtig genoeg geen goed doen, dus ik hou het op een glas water. Ik overnacht 2 dagen in het gezellige Manoir boutique hotel. Ideale uitvalsbasis met de fiets, gelegen aan de rand van het dorp. De auto kan ik 2 dagen laten staan. Altijd al curieus geweest of ze echt bestaat, start m'n zoektocht naar de G-Spot (trail). Kombochten, jumps, rollers,... MTB heaven! Jeeptrack omhoog om daarna prachtige singletracks te downhillen. Een uurtje losrijden kan sowieso niet op een leukere manier. Paadje via Coetzenburg nemen en een kwartiertje later doemt het UCI XC parcours van Stellenbosch op. Na 3 rondjes rijden om het NinoShurter-gevoel aan te wakkeren besluit ik een boterhammeke te gaan eten bij de Ride-Inn richting Jonkershoek. Zonnig, 23 graden maar strakke wind vandaag. Ik bol rustig terug naar hotel, douchke en livestream nog even rit 12 in de Vuelta. Morgen 4u transfer richting Mosselbaai.
0 Comments
Cape Town here I come. Of ja, nu toch bijna...
Om alle reizigers een onvergetelijke start van hun vakantie te bezorgen, besluiten de vakbonden van KLM vandaag het werk neer te leggen tussen 8:00 en 10:00. Ik vermoed dat achter de gesloten deuren in mijn gezichtsveld momenteel een 1000-tal grondmedewerkers druk op zoek zijn naar de 'schuppezot' tijdens een spelletje zwartepieten. Op de hoogte van de aangekondigde staking vertrok ik vanmorgen rond een uur of 5 richting Schiphol, totally ready voor mijn buitenlandse avontuur. Met dit jaar 420u, 11.000km & 100.000hm in de benen (bedankt @JeroenDingemans-185coaching), iets meer wedstrijdervaring, top weersvoorspellingen en zonder 200gr overgewicht ( merci @JolienLewyllie) ga ik me zeker amuseren! Zondag starten we met Proloog en van daaruit is het full gazz richting Oudtshoorn op zaterdag. Onderweg liggen 6 etappes inclusief 650km off-road woesternij, bergoppekes en mentaal gevecht. First things first. Op dat vliegtuig geraken ! Tijdens dit oponthoud is de geniale Schalkse Ruiters reportage meermaals mijn rechter hersenhelft gepasseerd, maar ik heb wijselijk besloten toch rustig af te wachten. We weten immers allemaal hoe ver al die briljante ideeën onzen Bart gebracht hebben hé... Vol spanning afwachten naar dat hemelse geluid ; -Pling'Plong, All passengers destination Cape Town please board at gate G15- Binnen een half etmaal en een bakske droge voeding zet ik hopelijk voet aan wal in Z-Afrika, see ya! Om m'n trip met de profetische woorden van Z-Afrikaan Desmond Tutu in te zetten : "Give a man a fish and feed him for a day. Teach a man to fish and feed him for a lifetime. Teach a man to cycle and he will realize fishing is stupid and boring." Een echte vakantie start op de parking van de luchthaven ... Wegens een praktisch probleem ( te weinig plaats voor 2 fietskoffers in de auto) moeten we onze fietsen op het rek meenemen, en ter plekke uit elkaar halen. Al snel landen we in Ibiza waar we bij het ophalen van onze huurwagen de omgekeerde beweging moeten maken. We monteren nauwgezet onze mountainbikes onder het goedkeurende oog van de aanwezige baliemedewerkers (airco inside, you know). De vrouwen rijden met de auto richting airbnb, wij met de fiets. 15km up and down met een route vooraf ingesteld op onze Wahoo verkennen we voorzichtig het eiland. Tussen San Joseph de sa Talaia & Sant Antoni de Portmany vinden we ons 'huisje' voor de week al snel terug. Een supermarkt in de buurt inclusief aioli en stokbrood, vlakbij de zee, zwembadje, goede uitvalsbasis om te fietsen en werkende airco, check! Vrijdag besluiten we een 80km te gaan rijden (1300hm). Om eerlijk te zijn onderschatten we de hitte/hoogtemeters een beetje, en stellen we op een gegeven punt de snelste route naar huis in op onze gps. We rijden 3u30 door het rustige binnenland.
day 2. We zullen toch maar een keer vroeg opstaan om de grootste hitte te vermijden. Vroeg in de ochtend passeren we verschillende verlaten strandjes die straks zullen ingenomen worden door de talrijke feesters aanwezig op het eiland. Leuke oplopende gravelwegen, kustpaden en singletrack wisselen elkaar vlot af. Vandaag 3 uurtjes en 1400HM op de teller. Maar nog belangrijker, we zijn op tijd terug om met volle goesting de vrouwen te vergezellen richting 'hippy market'.
Extrama route, dat moet iets voor ons zijn ! We klimmen vandaag 2300 meter en krijgen prachtige uitzichten in de plaats. De aanpak vandaag is iets anders, dus we vertrekken in de late namiddag voor 4 heerlijke uren in het zadel. Hier en daar zijn we genoodzaakt bij te tanken in een lokale supermarket. Al snel staan we aan de voet van de Sa Talaia, slotklim van deze tocht. Met zijn 25-30% best stijl maar doenbaar in mtb-verzet. Op de top zijn we getuige van een spectaculair ondergaande zon. Oei, onze gekozen strategie blijkt verkeerd uit te pakken! Om voor het donker thuis te geraken dalen we zo snel mogelijk af langs het aangegeven wandelpad (very extrema) tot in San Joseph. Van hieruit rijden we nightriders-gewijs naar onze overnachtingsplek. Aioli & stokbrood staan al klaar, smullen maar!
De volgende dagen maken we nog een aantal ritten van een uurtje of 2-3, genieten we van het lekkere eten en het zeetje. Kort samengevat ; Ibiza, topbestemming voor zatte Britten, foodies, waterratten en mountainbikers. I'm sure we'll return !
De Mont Ventoux Offroad, altijd al eens willen doen. Anders dan Thomas De Gendt in 2014 zal ik echter niet stoppen aan Chalet Reynard, maar ook het kale deel van dit beest bedwingen. Nachtje doorrijden met co-piloot Yasmine maakt dat we reeds vroeg op bestemming zijn. Onze bnb 'Au pied du Ventoux' blijkt effectief de linkervoet van het gebergte. 4km van Bedoin,en 1 heuvel verwijdert van Sault is dit de perfecte uitvalsbasis voor een weekendje benengedraai. Ik besluit het de eerste dag rustig te houden en de reus 1x te beklimmen langs de gravelpaden vertrekkende in Bedoin. 2 uurtjes klimgenot in niemandsland, prachtig ! Zeker mijn medereiziger niet verwaarlozen, dus ook tijd voor pain, vin et boursin (of was het chavroux??) Op vrijdag heb ik een gangmaker richting de top. Ffe wisselen van tweewieler en kiezen voor de souplesse. We huren een elektrisch rijtuig en haspelen samen de kilometers vanuit Malaucene richting de top af. 2 uurtjes op en af zetten we ons op de dorpsmarkt voor een bord spaghetti. Samen met de auto richting bnb. Wanneer Yasmine nog even de tijd neemt een schilderijtje te maken, zie ik mijn kans schoon gekomen. Ik neem nog wat extra klimkilometers in de benen langs de mooie Gorge de La Nesque. Het wemelt hier van de Vlamingen, morgen is er een Sporta evenement ( Waar ik overigens geen last van zal hebben op de verlaten bergpaden). Early birds catch the worm ! Vandaag vroeg uit de veren. Vanmiddag mag je me waarschijnlijk 'Forestier' noemen, een titel die je ontvangt voor 2 offroad beklimmingen op 1 dag, langs 2 verschillende flanken. 100km, 3500 hm. Eitje. De wind is flauw en de benen sterk, this should work. De eerste helling vanuit Malaucene blijkt de zwaarste. 10km rotsen en stenen maken de start niet erg aangenaam. Eens overwonnen maken grindpaden hun opwachting. Afgeleid door de spectaculaire uitzichten verschiet ik hoe snel ik boven kom. Foto nemen, jasje aan en downhill is het vervolg. Aan de voet start een 2de beklimming richting Chalet Reynard, van hieraf gaat het over asfalt richting top nr2. Onderweg geen kat te bespeuren, enkel een herder met schapen die me even doen afstappen. 5 uurtjes op de fiets en tegen het middagmaal thuis. Content van de onderneming haast ik me naar bnb om nog eens nekeer vaste voeding tot mij te nemen. Ohja, Ik ben dus officieel Forestier du Ventoux, of "Boskakker van den Kale berg" gelek as ze zeggen hé. Op de laatste dag maak ik een tourtje richting Sault, en bestorm ik mijn vriend een laatste keer tot Chalet Reynard. In de afdaling heb ik tegen 70 per uur nog even af te rekenen met een lekke band, maar hobbelend kan ik startplek bereiken. Time to head home ! Net voor de LCMT kon ik eindelijk mijn nieuwe MTB gaan ophalen bij 4bikes Lint. Zelf samengesteld met het S-works epic frameset als basis. Na tal van kilometers kan ik zeggen dat ik super tevreden ben van mijn Rolls-Royce op 2 wielen. Bangelijke AXS groep, super lichtgewicht, remmen die je doen stoppen en een zadel dat zo stijf staat van de carbon dat de pijn aan u kont slechts een minor detail blijkt. De Quarq powermeter aan boord meet de kracht van elke pedaalslag (Ik zie ik er misschien scheef uit, maar blijk een vrij gelijkmatige links/rechts verhouding te hebben). In de Look X-track carbon pedalen met titanium klikken mijn voetjes graag vast. Verder kunnen ESI grips, een dubbele bidonhouder en mijn wahoo zeker niet ontbreken. Kleine tip ; Zorg voor een goede bikefit. Gaat blessures tegen, geeft je een ergonomische houding en checkt of je wel ok op de fiets zit. ( 185coaching center) Donderdag 30 mei 2019, tijd om in te pakken en Pieter op te halen voor een ritje richting Houffalize. Op het programma? 3 dagen mountainbike plezier in de Waalse 'heuvels'. We hebben op voorhand hotel Vayamundo geboekt. Niet ver van de startplaats en iet of wat comfortabeler dan de caravan van vorig jaar. Na het ophalen van onze nummers en goodiebag in de lokale voetbalkantine gaan we op zoek naar een laatste avondmaal. Het buffet is bij aankomst reeds gesloten, maar gelukkig vinden we een vriendelijke ziel die toch nog iets wil opwarmen in de oven. Benieuwd naar de uitkomst zetten we ons in de bar tot onze privé chef-kok opnieuw verschijnt. 2 magere krielpatatjes, een roosje broccoli en wat vidée later besluiten we vroeg onder de wol te kruipen. Alles voor de sport! Vrijdagochtend erg vroeg uit ons bed. Deze keer wel ontbijt kunnen nuttigen tussen het gewone volk. Ketting smeren et en avant marche! De 3 volgende dagen zal de rit starten aan de voetbalvelden van Houffalize bovenaan de côte de Saint-Roch. Deze stijle klepper zal kaf van koren scheiden bij aanvang van elke etappe. Wij kiezen wijselijk voor de gestaag oplopende Rue de Bastogne richting kapel. 4,5km asfalt als ideale opwarming. Rond den tienen vertrekken we in neutrale colonne naar beneden. Het peloton zal pas losgelaten worden aan de voet van eerdergenoemde stijle klepper. Pieter en ik zitten achteraan het pak. Door een foutje zijn we niet ingeschreven als competitierijders, en dienen we dus achteraan te starten (We zullen hierdoor ook niet in de officiële uitslag worden opgenomen, maar dat zal de pret niet bederven.) M'n wielen rollen over de chrono-mat, terwijl ik naar boven tuur. 1100m lang met percentages tot 18% maken alvast het eerste melkzuur wakker. Een poging om een deel van het pak voorbij te rijden tijdens de 4 minuten durende klim lukt aardig. Aansluiting bij de kop zit er net niet in, maar op basis van melkzuuropstapeling sta ik vast aan de leiding ?! Oef, een afdaling geeft enige welgekome recupmogelijkheid. De komende 5uur gaan op en neer langsheen de typische beekjes, boompjes en bruggetjes. Hier en daar passeren we een Waalse boer op rust alvorens de volgende helling aan te vatten. 2 hellingen het vermelden waard : Borzée (33%) & Moulin (23%). Kort maar krachtig. Omstreeks 15u doemt de finish in de verte op. Van samenwerken is geen sprake meer. Ik rij nu reeds een tijdje alleen (Pieter ben ik kwijtgeraakt in alle hectiek 4u geleden). 1km to go, Ai, Ai pats! Een pijnscheut door mijn linkerbeen, het zal toch niwaar zijn zeker. Krampen, clearly part of the job. Gezapig rollen mijn 29 inchers over de laatste meters grond en finish ik moegestreden. Niet officieel finish ik als 10de van het pak. Officieel deed ik niet mee :) Pieter ontmoet ik opnieuw aan het hotel, we chillen een momentje en schuiven de voeten onder tafel. Spaghetti, pasta, penne, tomatensaus, kaas, en andere koolhydraten zijn meer dan welkom. GPX bestand, zie hieronder ( Niet rijden over privé-terrein aub!) 96 km - 3132hm
Jour 2 dient zich aan. Vandaag besluiten we het grootste deel samen te rijden, we zijn hier immers voor de FUN. Hetzelfde stramien dan gisteren brengt ons netjes op tijd naar de top. 90 km - 2700 hm zullen ons over de grens met Luxemburg brengen. Iets rustigere start dan gisteren, wat ervoor zorgt dat we samen in het pak belanden tijdens de eerste 40km. Minder plezant tijdens afdalingen, nerveus bij beklimmingen. Eigen tempo rijden is moeilijk dus probeer ik extra te genieten van de omgeving. We stoppen rustig bij de posten en strekken de benen op de talrijke Singletracks in het parcours. De laatste 25km besluit ik de opgebouwde reserve overboord te gooien, en ga ik nog een uurtje 'vollenbak'. Een dagje toerist in eigen land combineren met 25km afzien, als dat geen vakantie is ! Op de finishlijn wacht ik mijn fietsmaatje op, en samen roetsjen we naar beneden richting hotel Vayamundo. Fietsen poetsen, benen poetsen en tafelen maar. Het zonnetje is vandaag alom tegenwoordig, dus we zetten ons op het cafe-terras en kappen een stuk of 3 glazen ice-tea achterover. Zatter dan dit gaat het verhaal echt niet worden.. GPX bestand, zie hieronder ( Niet rijden over privé-terrein aub!)
Sunday, fun day.
We rijden vandaag een dikke 2 uur en 40 km. De 1500hm nemen we er met plezier bij. Op de hellingen ga ik voor eigen tempo en versnel ik hier en daar, op de tussenstukken blijven we samen. Hier en daar probeer ik een paar foto's te nemen. Korte maar fijne afsluiter van het weekend in Houffa. Wie weet kom ik volgend jaar terug als volwaardig competitiebeest :) 117 dagen oftewel een kleine 4 maanden na mijn deelname aan de Cape Pioneer heeft de heerlijke winterslaap van menig wielertoerist abrupt het einde bereikt. In normale weersomstandigheden staat de start van het klassieke seizoen garant voor plensbuien, wind en graden onder nul. Dit jaar echter, lijkt de zon te overwinnen van alle voorgaande. ‘Al dan niet tijdelijk’: Volgens Frank. Wanhopige veertigers grijpen radeloos de laatste Gillette verpakkingen uit de rekken om wildgroei aan beenhaar te lijf te gaan, huisvaders verwaarlozen kroost tijdens het afhaspelen van de eerste café-ritten en roekeloze chauffeurs hebben eindelijk kans om de geliefkoosde claxon opnieuw te testen bij het jaloerse aanzicht van die strakke, sportieve CO2-neutrale keurslijven. Als jonge dertiger nam ik de definitie van ‘Hibernation’ iets anders op.Na 4 weken decadente uitspatting zonder sport bleek mijn wintervacht 3 kilo zwaarder dan voorheen. Genoeg rust gehad! Hoogste tijd om in November opnieuw aan de slag te gaan. Benieuwd naar de lichamelijke aftakeling een eerste inspanningstest bij Jeroen(185coachingcenter) gepland. Nieuwe doelen, nieuwe vooruitzichten, nieuwe schema’s...Kortom, een 2019 Bucketlist opgemaakt om de motivatie aan te scherpen. Staan op het Programma : LCMT/Ibiza/Lichtkoers/Cape Pioneer/... Van November tot Februari vooral gewerkt op kracht. Stevige doordeweekse indoortrainingen op mijn Wahoo Kickr gevolgd door het occasionele MTB-modderbad op zaterdag & zondag.
Dankzij de training en het veelvuldig omzeilen van sauzekes/pita en snoepkes, het teveel aan baby vet opnieuw weggewerkt.(Tegen mei 0,5/1kg lichter staan in vergelijking met het vorige seizoen is een streefdoel) In tussentijd werd AliExpress bezocht om de collectie fietsgadgets te vergroten, verdiepte ik me verder in voedingsleer en nucleaire technologie, kocht ik een nieuwe fiets (more to follow) en startte de minutieuze planning van nieuwe trainingsroutes. First goal = Testing my new bike. Second goal = LCMT met Pieter. 2019 belooft een bangelijk zonnige rit te worden, stay tuned ! The end is near...
Dag 7, 5u30. Een laatste keer het zemen vel aantrekken en aanschuiven voor een ontbijtje. De aardbeienconfituur is op vandaag, chance heb ik een pot Nutella voor noodgevallen als deze. Helemaal klaar voor de 64km zanderige paden die me scheiden van eeuwige roem trek ik mijn fietsschoenen aan, damn nog kletsnat van gisteren! We starten van bij het Gymnasium richting heuvels om na 1200 hoogtemeters via dezelfde weg naar Oudtshoorn terug te keren. De streep ligt pal in het centrum voor het Queens Hotel, maar da’s voor later. Eerst moet er geracet worden. De geneutraliseerde zone is kort maar zenuwachtig. Een goede startpositie is belangrijk bij deze korte rit, het zal er immers meteen stevig tegenaan gaan. Ik schat vooraf op een snelheid van 23km/u, en zal er niet ver naast zitten. Mijn positie op de 2de rij is dik ok wanneer we de eerste van 3 hellingen aanvatten. In tegenstelling tot gisteren is het droog en zal ‘stofsnor’ het codewoord van de dag zijn. We ontsnappen met 20 uit het peloton, dat ons nooit meer zal terugzien. Bij de eerste keer aanzetten lijken mijn kuiten achteraan open te springen van de vermoeidheid, duidelijk tijd om eens te rusten straks. Op en af, keren en draaien. Erg veel singletrack en technische passages op onze boterham. We passeren 2 keer het waterpunt zonder stoppen. Niemand is zinnens te temporiseren, 2 x 750 ml zal vandaag moeten volstaan. De man voor mij moet blijkbaar een keer downhill bijles volgen bij Bob Jagers, want hij laat een gat vallen in de afdaling en we moeten 7 man laten rijden. Rijden voor de ereplaatsen zit er vandaag niet meer in. 2u40min zwaar afzien later (Meermaals de poorten van de hemel gezien maar ik hang er nog aan) rollen we het asfalt op. 3 km te gaan tot de champagne. Ik kijk rond en merk dat onder het laagje rood stof op ieders gezicht, stiekem een glimlach waarneembaar is. We geven een hand en wensen elkaar proficiat. Brothers in arms style. Mannen zouden geen mannen zijn moest dit verhaal niet uitdraaien op een sprintje voor de eer. In de laatste 500m kies ik het hazenpad en laat ik de groep en mijn 4 rechtstreekse tegenstanders achter. De finishfoto met een Big Smile en een 8ste plek zijn mijn deel. In het eindklassement strand ik op een 9de plek, ver boven verwachting. We drinken nog snel een glaasje champagne and drive into the sunset op zoek naar safaribeesten in andere oorden. Noot van de redactie : Toen ik een jaar geleden dit avontuur aanging, had ik het deel van ‘bloed zweet en tranen’ misschien een beetje onderschat. Desalniettemin ben ik weer een aantal ongelofelijke ervaringen rijker. Terugkijkend op deze week was elke gemaakte opoffering het dan ook dubbel en dik waard. Nog eens een speciale vermelding voor Yasmine die me super super hard heeft gesteund. Niet alleen een heel jaar maar ook deze week was ze incredible. Ze heeft me hier meermaals van uitdroging gered met 2 drinkbussen. Zonder haar was het avontuur niet half zo plezant geweest! Op naar de volgende uitdaging! Vrijdag, day 6.
Vandaag krijgen we de Queen stage op ons bord. En ik die dacht dat we gisteren het ergste achter de rug hadden. De hele rit in stijgende lijn richting de bergen in het noorden, om na 85km de voet van Swartbergpas te bereiken. De finish ligt vandaag op de top (voor sommigen dan toch). Nog voor we goed en wel vertrokken zijn vallen de eerste druppels. Een voorbode van wat ons vandaag nog te wachten staat. De 3 km neutrale zone haspelen we plichtsbewust af, om met een kopgroep van 40 man en tegen 37 per uur de velden in te duiken. Mijn bril vol modder is al snel onbruikbaar en blijft de rest van de dag in m’n achterzak. 17 buien en 43 modderstroken later zijn we aan waterpunt 2. Het eerste punt hebben we links laten liggen dus is het hier tijd om de bussen te vullen. Alle anderen gaan uit noodzaak ook van de fiets. De 2 volgende uren richting Swartberg zijn kort te beschrijven. Koud, kletsnat en modder. We gaan van 32 graden gisteren naar een kletsnatte mistige 15 vandaag. Mijn lichaam protesteert, maar blijven trappen is de enige optie om het warm te krijgen. Weinig van het landschap gezien vandaag. Te druk bezig het zand uit mijn ogen te halen. KM 82. Laatste post voor de beklimming. Yasmine heeft gelukkig mijn regenjas in de aanslag. Ik volg het groepje tot aan de voet, en laat hen dan rijden. Sommigen zijn nog volop in competitie. Voor mij geen directe tegenstanders dus ik rol op eigen tempo de 10km omhoog.(Ik ben in alle hectiek vergeten een laatste gelleke aan te nemen, en de tank is helemaal leeg) 10 helse kilometers. Geen 2 meter ver te zien door de mist, regen en ijskoud. Het kwik zakt nog eens 15 graden tot het nul bereikt op de top. Doe daar nog een schep wind bovenop en de kermis is compleet. Zo snel mogelijk naar beneden! Helemaal bevroren kom ik opnieuw aan bij het waterpunt. Remmen is onmogelijk met gevoelloze handen. Klappertanden gaat des te vlotter. Nu snap ik wat Michel Wuyts bedoel met ‘Stervende zwanen’ De race werd stopgezet na onze passage. Slechts een handvol deelnemers waaronder ik, bereikt de top. Je kan hen duidelijk onderscheiden van de backmarkers. Zonder kleren, gehuld in een warm deken en rillend naast het haardvuur. Ook ik ga dezelfde toer op. Natte kleren zo snel mogelijk uit met enige hulp van Yasmine, warme aan. 20 minuten bibberen later krijg ik wat kleur en mag er gelachen worden met de heroïsche tocht die ik vandaag tot een goed einde bracht. 105km, 2600HM, 5u10 minuten. Een brutaal snelle & harde dag afsluiten op de 10de plek is fijn, maar ik ben vooral fier op het feit dat ik de top bereikt (en overleefd) heb. Morgen champagne dag. Een korte rit van 62km met 1200 hoogtemeters. Lekker genieten! |
|